Ορφέας Ομπράνοβιτς - Αριθμητικός χειμώνας

Γερνάω, Αγαπημένη μου – γκριζάρουνε τα όνειρα μου

Είδα τους πρωτομάστορες της γενιάς μου να θάβονται κάτω από τόνους συνθημάτων
Στους πύργους της Βαβέλ που σήκωσαν
για να φτάσουν τάχα το ανέφικτο
ήρθαν να κάμουν τώρα κατοχή
κοράκια κι εργολάβοι
Οι φίλοι μου όλοι λογικεύτηκαν,
συμμάζεψαν τα σκηνικά των οραμάτων
ξεβίδωσαν τ αστέρια τους
πακετάρισαν τους ουρανούς και διασκορπίστηκαν στα εξοχικά,
μιλώντας ο καθένας τους μιαν άλλη γλώσσα…

Παγώνω, Ερωμένη μου – πιάνουνε χιόνι οι λέξεις μου

Μαθαίνω πλέον να μετρώ.
Να επιχειρώ συμψηφισμούς.
Να συνυπολογίζω τους παράγοντες, τους παρονομαστές, τους διαιρέτες,
Να φτιάχνω αριθμητήρια με έρωτες, στερεογράμματα του Πόθου,
να συντάσσω αναφορές των αναμνήσεων – να βάνω στη σειρά τις συνιστώσες

Και αριθμό τον αριθμό, να αργοπεθαίνω…