Δε θάρθει μι' άσπρη μέρα;

Δε θάρθει μι' άσπρη μέρα
τα περισσότερα να πούμε;
Το μεγάλο ποτάμι να διαβούμε;

... Δε θάρθει μιαν άσπρη χελιδόνα;
Οι κλειδώσεις μου γυρίσανε στα μέσα΄
αίμα και δάκρυ στης θάλασσας τ' αλάτι.
Δε θάρθει ο γυρισμός;

Αίμα και δάκρυ στάζει μια γκρίζα μέρα
σταγόνα η κάθε μέρα γεμίζει το τσουκάλι
άμα γεμίσει σπάζει μιαν κρύαν ώρα.

Εσχόλασε η τέχνη μου φίλε και αδερφέ μου
τώρα σε άπλετο κενό βαδίζω φοβισμένος.
Αν βρω αν δω αν ζήσω και πεθάνω
έχει καλώς, αλλιώς νερό που χύθηκε
αδίκως.

Η γραφή και οι ...καιροί

Όταν η γραφή αδυνατεί να συμπαρασταθεί, μια πόρνη που σου παίρνει ό,τι καλύτερο έχεις μετατρέποντάς το σ' ένα ανίατο ρίγος.

Κι ομως εγώ ο βασιλιάς -ένας χοιροβοσκός (όπως έχω ξαναπεί) πια- κατήντησα ένα απ' τα σημάδια του καιρού μου...

Κι όμως ο καιρός μου κατάλληλος είναι, όπως πάντα όλοι οι καιροί, για το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων.