η πρόθεσή μου είναι μέσα από αυτή τη σελίδα να παρουσιάσω καταρχήν έργα δικά μου, ποιήματα και πεζογραφήματα, καθώς και άλλων. Ενδεχομένως να περιληφθεί και ο δοκιμιακός λόγος στα ενδιαφέροντα του μλογκ. Θά ΄λεγα πως δεν πρόκειται μόνο για ένα εγχείρημα λόγου αλλά και διαλόγου μες και από τη δική σας ενεργή συμμετοχή. Θα περιλαμβάνονται επίσης ενδιαφέροντα μουσικά βίντεο και ντοκιμαντέρ.
13 Μαΐ 2012
ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ
ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ
1...... Ο ΦΟΒΟΣ
---------------------------------------------------------------------------------
"Ηρθα στο κόσμο φοβισμένος και έζησα σε διαρκή φόβο
για τη ζωή και τους ανθρώπους"
Όλες οι δυνάμεις στη φύση είναι βασικά ουδέτερες.
Εκδηλώνονται θετικά ή αρνητικά, ανάλογα με τον σκοπό του ατόμου.
Η παρερμηνεία αυτού του γεγονότος έχει δημιουργήσει
την εσφαλμένη ιδέα της ελεύθερης βούλησης.
Οι πολεμιστές δεν έχουν ελεύθερη βούληση, γι 'αυτούς υπάρχει μια επιλογή.
Να ενεργούν άψογα ή μη άψογα.
Το να μην ενεργούν άψογα είναι για αυτούς μια επιλογή που δεν αξίζει να εξεταστεί.
Έτσι η ελεύθερη βούληση αποτελεί για τους πολεμιστές μια αντίφαση όρων.
Όλη η μάθηση είναι αργή, αλλά συγκεντρώνει τελικά αρκετή ορμή για να δημιουργήσει ένα φαινόμενο χιονοστιβάδας.
Η πραγματική μάθηση όμως απέχει πολύ από ότι υποτίθεται, ότι είναι και,
συχνά ο μαθητευόμενος πολεμιστής βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις σκέψεις και τα συναισθήματα του..
Επειδή δεν μαθαίνει τελικά αυτά που ανέμενε να μάθει γίνεται θύμα των αμφιβολιών και της καχυποψίας του και πριν περάσει πολύς καιρός, νικιέται από μια συντριπτική αίσθηση φόβου που τον καταβάλλει, ενός φόβου που κλιμακώνεται γρήγορα καθώς εστιάζεται πάνω του
χωρίς να μπορεί να καταλάβει την αιτία.
Χωρίς να το συνειδητοποιήσει,, έχει συναντήσει τον πρώτο φυσικό εχθρό του, τον φόβο.
Κάτω από την επίδραση του φόβου, η αίσθηση του για τον σκοπό και η κατεύθυνση του αρχίζει να καταρρέει, αφήνοντας τον με το αίσθημα ότι απειλείται η λογική του και ότι αυτή έχει με κάποιον τρόπο προσβληθεί.
Ο φόβος είναι ένας τρομερός εχθρός που δεν είναι καθόλου εύκολο να νικηθεί, για τον απλούστατο λόγο, ότι έχει παρά πολλές όψεις.
Μόλις νικηθεί η μια του όψη, προβάλλει αμέσως μια άλλη πιο τρομακτική.
Εάν ενδώσεις οποιαδήποτε στιγμή στον φόβο, έστω και ελάχιστα, θα νικηθεί αναπόφευκτα από αυτόν και ο πανικός θα τερματίσει αμέσως τον αγώνα.
Ο λογικός νους νιώθει ένα ακαταμάχητο πειρασμό, να ενδώσει στον φόβο, αλλά ενδίδοντας σε αυτόν τον πειρασμό, ο νους σκοτώνει απλώς τον εαυτό του.. .
Ο φόβος μπορεί μερικές φορές να είναι τόσο λεπτός που να μη αναγνωρίζεται εύκολα.
Οι άνθρωποι φοβούνται γενικά πολλών ειδών πράγματα.
Δεν είναι πάντα φανεροί οι φόβοι που καταλαμβάνουν ένα άνθρωπο.
Τις περισσότερες φορές αυτός εξουθενώνεται από ένα προσεκτικά κρυμμένο φόβο.
Ο άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος γιατί φοβάται.
Τί φοβάται;
Μα, φυσικά, την ελευθερία. Φοβάται την ελευθερία.
Κι όταν δεν τη φοβάται αυτός, δεν πειράζει, τη φοβούνται οι άλλοι, στο πρόσωπό του ...;
Οι «ελεύθεροι» άνθρωποι συνήθως είναι ύποπτοι.
Φυσικά, αυτό ισχύει γιατί ο άνθρωπος, πάνω απ' όλα, φοβάται το άγνωστο
και την ύψιστη σύνοψη όλων των φόβων, δηλαδή τον θάνατο.
Σε μεγάλο βαθμό είμαστε όντα της συνήθειας.
Αν είμαι κλεισμένος στο βολικό, γνωστό, ασφαλές κελί μου, που στο κάτω-κάτω το έχω συνηθίσει κιόλας, γιατί να βγω εκεί έξω στο άγνωστο, άβολο, ανασφαλές και ασυνήθιστο σύμπαν για χάρη της ελευθερίας μου;
Η παράξενη αλήθεια είναι αυτή:
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι στ' αλήθεια ελεύθεροι, γιατί φοβούνται.
Φοβούνται να περιπλανηθούν... στο δάσος και το κυριότερο φοβούνται... να πετάξουν.
Κάποιοι, τους έχουν πείσει ότι πρέπει να είναι καλά πρόβατα και ακόμη καλύτερα
οικιακά κοτόπουλα, γρήγορης εκτροφής.
Προτιμούν την ασφάλεια μιας στάνης ή ενός ορνιθοτροφείου και διαλέγουν και ψηφίζουν τους βοσκούς, που τους αξίζουν.
Μετά τους αρέσει να παραπονιούνται γιατί ...τρώγονται, συνεχίζοντας τις ορνιθοασχολίες τους.
Ή έστω δεν ξέρουν καν γιατί να είναι στ' αλήθεια ελεύθεροι, δεν έχουν καν λόγο να είναι στ' αλήθεια ελεύθεροι.
Απ' ό,τι φαίνεται τους αρκεί να είναι λίγο ελεύθεροι, είναι ικανοποιημένοι, με λίγη ελευθερία, Οι άνθρωποι δεν θέλουν αληθινά την ελευθερία, τους φοβίζει ή δεν την καταλαβαίνουν.
Χρησιμοποιούν τη λέξη ελευθερία, ποιητικά, μάλιστα, ίσως είναι η μόνη ποίηση που επιτρέπουν τόσο συχνά στον εαυτό τους.
Οι άνθρωποι θέλουν ευτυχία., εύκολη και γρήγορη, αν είναι δυνατόν να την αγοράσουν σε ένα σούπερ μάρκετ.
Δεν θέλουν ελευθερία, τί να την κάνουν;
Ο άνθρωπος είναι υπνωτιστικά ευτυχισμένος και απασχολημένος,
μόνο αν είναι εξαρτημένος.
Γι' αυτό κυκλοφορούν τόσες συνταγές εξάρτησης, συνήθειας και εμμονών:
Φαγητό, σεξ, ποδόσφαιρο, τσιγάρο, αλκοόλ, ναρκωτικά, εκκλησίες, τηλεόραση και μερικές άλλες ενασχολήσεις του είδους...
Ελευθερία σημαίνει ανεξαρτησία, να μην εξαρτάσαι από κανέναν και από τίποτε, να είσαι ανεξάρτητος. Όμως, απ' ό,τι βλέπεις, αυτό δεν είναι και τόσο φυσικό. Οι άνθρωποι, από τη φύση τους, είναι απόλυτα εξαρτημένοι από τα πάντα, επιθυμούν την εξάρτηση.
Γι αυτό η άρνηση είναι η χειρότερη μορφή ενδοτικότητας και η εξάρτηση, η
μεγαλύτερη σκλαβιά.
Ο πολεμιστής αντιμετωπίζει με στρατηγική τον φόβο του, όπως και όλα τα
...άλλα πράγματα στην ζωή του.
Ο μόνος τρόπος να χειριστεί τον φόβο είναι να προχωρήσει μαζί του και εν τούτοις να μη υποταχθεί σε αυτό.
Για να το κάνει πρέπει να τον αναγνωρίσεις και να προχωρήσει κανονικά σαν να μη φοβόταν.
Αν το κάνει αυτό θα έρθει μια στιγμή που θα αντιληφθεί ότι χειρίζεται τον φόβο του και ότι δεν τον τρομοκρατεί πια.
Από εκείνη την στιγμή είναι ελεύθερος από τον φόβο για όλη την υπόλοιπη ζωή.
Η συνειδητοποίηση ότι έχεις ελευθερωθεί από τον φόβο έρχεται σε μια στιγμή αναλαμπής ενόραση, αλλά η διαδικασία καταπολέμησης του είναι μια μακριά εφιαλτική εμπειρία.
Είναι η εξάσκησης της θέλησης σου να σταθείς ακλόνητος, ότι και να σου συμβεί.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο φόβος του εχθρού δεν είναι ό ίδιος φόβος που περιλαμβάνεται στην ασπίδα του πολεμιστή.
Με αυτήν την έννοια κανένα όν πάνω στη γη δεν είναι ποτέ τελείως ελεύθερο από τον φόβο, που εξηγείται καλύτερα σαν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Ούτε είναι επιθυμητό να ξεριζωθεί τελείως αυτός ο φόβος που εμφυσά μέσα μας την ανάγκη να παραμείνουμε άγρυπνοι και να διατηρήσουμε την εγρήγορση μας.
Οι άνθρωποι αρέσκονται να πιστεύουν ότι υπάρχουν πολλές και ανοικτές επιλογές για αυτούς, και ότι έχουν πολύ χρόνο μπροστά τους,
αλλά αυτό είναι μια δικαιολογία για να αποφύγουν τις μάχες τους.
Ένας πολεμιστής καταλαβαίνει την ανοησία να αναζητά διαφυγές, διότι ξέρει ότι ο κόσμος διαποτίζεται από την δύναμη, η οποία έρχεται σε αυτόν σαν τα κύματα της ΄θάλασσας.
Και είτε θα σερφάρει πάνω τους είτε θα τον πάρουν από κάτω τους.
Ο πολεμιστής, αναλαμβάνει την ευθύνη της ύπαρξης του, πάνω σε αυτή την γη,
ελεύθερος από κάθε φόβο και πραγματικά ατρόμητος,
σαν το πιο γενναίο πλάσμα στον κόσμο...!
Γιατί, ο σεβασμός για τον εαυτό μας πρέπει να είναι μεγαλύτερος και ισχυρότερος
... από την έκβαση μιας οποιαδήποτε μάχης.
Που εδρεύει το θάρρος...του πολεμιστή?
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
2...... Η ΔΙΑΥΓΕΙΑ (ΥΠΕΡΟΨΙΑ)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Βλέποντας καθαρά ...;
Ξεπερνώντας τον φόβο και τους φόβους του, ο πολεμιστής , αρχίζει να βλέπει τα πράγματα πολύ καθαρά, με καταπληκτική διαύγεια.
Δεν έχει καμία εξάρτηση και δεν χρησιμοποιεί κανένα δεκανίκι για να περπατήσει όρθιος.
Δεν μπορείς να τον παγιδέψεις σε καμιά συνήθεια γιατί δεν θα τον βρεις πουθενά.
Δεν θα τον βρεις στα γήπεδα να ουρλιάζει, δεν θα τον βρεις στις εκκλησίες γονατιστό να παρακαλάει και να προσκυνάει τιμωρούς θεούς, ζητώντας τους, εκδουλεύσεις, δεν θα τον βρεις στα μεγάλα φαγοπότια, στους αχαλίνωτους δρόμους του σεξ, στον καναπέ να παρακολουθεί κατασκευασμένες ειδήσεις και ριάλιτι, στα ποτά, στα τσιγάρα, στις ουσίες, αν και, μπορεί να πιει ένα ποτηράκι και να καπνίσει ένα τσιγαράκι αλλά,
ποτέ να μη μπορεί να κάνει χωρίς αυτά.
Ή αν το βρεις, θα είναι μέρος της ελεγχόμενης τρέλας του και ποτέ να.... ανήκει εκεί.
Ο πολεμιστής είναι ένα πραγματικά ελεύθερο Ον!
Άπιαστος και ρευστός, χωρίς εξαρτήσεις και δεκανίκια, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα Κύριο.
Αυτό το κάνει, όχι γιατί φοβάται κάτι ή κάποιον ,ούτε γιατί ελπίζει σε ανταλλάγματα,
αλλά γιατί είναι μέρος της προτίμησης του και η ελευθερία είναι
η πρώτη του επιλογή και η αψογοσύνη είναι ο τρόπος!
Με αυτή την έννοια η ελευθερία είναι τρομακτική υπόθεση αλλά
είναι φτιαγμένος έτσι και δεν μπορεί να ζήσει αλλιώς ...;
Αυτό, τον φέρνει αυτόματα σε πλεονεκτική θέση από πολλούς συνανθρώπους του, που εξακολουθούν να είναι στο σκοτάδι και να έχουν μια θολή αντίληψη για την πραγματικότητα επαναλαμβάνοντας και αναμασώντας τα τετριμμένα και ότι τους
έχουν σερβίρει οι εκάστοτε σκοπιμότητες μιας εξουσίας πολιτικής και θρησκευτικής αλλά ,
και σε μια αρκετά μοναχική θέση... ταυτοχρόνως.
Δύσκολα συναντά όμοιους μέσα στο πλήθος και ο δρόμος είναι στενός...στην αρχή τουλάχιστον.
Η μοναξιά (μοναχικοτητα) όμως είναι η δύναμη του και την επιζητά κατά διαστήματα και την επιδιώκει.
Ξεπερνώντας τον φόβο, αρχίζει να βιώνει την ευφορία ενός πραγματικούς αισθήματος ελευθερίας, καταλαβαίνει την διαφορά και μια υπεροχή της θέσης του και παγιδεύεται στην υπεροψία.
Έχει συναντήσει τον δεύτερο μεγάλο εχθρό του, την διαύγεια.
Βλέπει τα πράγματα πολύ καθαρά! Τα βλέπει σε όλες τους τις διαστάσεις χωρίς να έχουν πoλλά μυστικά από αυτόν.
Νικώντας λοιπόν τον φόβο, βυθίζεται σε μια κατάσταση πλήρους νηφαλιότητας, όπου όλα τα πράγματα βρίσκονται σε μια οξεία κατάσταση.
Κάτω από αυτήν την επίδραση αυτής της εστίασης, διακρίνει καθαρά την ζωή του και προσδιορίζει με μεγάλη ακρίβεια τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει.
Αυτή η νέα του ικανότητα να διακρίνει τον σκοπό της ζωής του , παράγει ένα αίσθημα ότι είναι ακαταμάχητος και εάν δεν είναι σε εγρήγορση ότι έχει ξεκινήσει η μάχη κατά της διαύγειας θα συντριβεί από αυτήν, παγιδευμένος στην σιγουριά της υπεροψίας...
Είναι μια τρομερή ανάπαυλα να απελευθερώνεσαι από τον φόβο, αλλά είναι και μια ευάλωτη απροσανατολιστική κατάσταση, στην όποια μπορείς να βρεθείς ανέτοιμος στις ιδιοτροπίες της δύναμης.
Ο μέσος άνθρωπος δύσκολα ελευθερώνεται από τον φόβο και έτσι σπάνια πρέπει αυτός να αγωνιστεί κατά της καθαρότητας ...του 'ειδέναι' και 'οιδέναι'.
Θα περάσει όλη του την ζωή φοβούμενος, έντρομος ζητιάνος και δούλος των διαφόρων εξαρτήσεων και δέσμιος μια κοινωνικής διαμόρφωσης, που τον χειρίζεται και τον χρησιμοποιεί.
Η ελευθερία είναι μια έννοια απρόσιτη για αυτόν, πολύ μακρινή για να την αγγίξει και ούτε το επιζητά.
Ποτέ δεν είναι εύκολο να πετύχει την νηφαλιότητα της διαύγειας και όμως μόλις αυτή επιτευχθεί, δεν πρέπει να εγκαταλείψει τα ηνία της αλλά να την φέρει στην σωστή προοπτική της.
Εάν κάνει το λάθος και παραδοθεί στην υπεροψία της δεν θα μάθει ποτέ να διακρίνει με σοφία, αλλά θα υπoθετει κάτω από το φως της διαύγειας του ότι οι αποφάσεις του είναι αλάνθαστες.
Βυθισμένος στην υπεροψία του και πιστεύοντας ότι του αποκαλύπτονται τώρα τα πάντα μπροστά του, αρχίζει να διαστρέφει την αλήθεια, σύμφωνα με ότι νιώθει,
από να την δει καθαρά όπως πραγματικά είναι.
Γίνεται επομένως θύμα της αίσθησης ότι είναι αλάνθαστος.
Σε καμιά άλλη περίοδο η υπεροψία δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο τώρα που έχει πετύχει την διαύγεια του νου.
Η υπερβολική αυτοπεποίθεση και η ακαταδεξία θα τον οδηγήσουν σε μια ακαμψία.
Η κατάσταση της διαύγειας είναι μια πραγματική λειτουργία του λογικού νου.
Είναι το αποτέλεσμα να μπορείς να μετακινείς το σημείο της Αντίληψης σου, έτσι ώστε να ευθυγραμμίζεις διαφορετικούς συνδυασμούς των ενεργειακών πεδίων που αποτελούν την δεξιά πλευρά της ανθρωπότητας.
Η εκλογίκευση δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν διαύγεια γιατί είναι η προσπάθεια του μέσου ανθρώπου που έχει ένα παγιωμένο σημείο συναρμολόγησης να συλλάβει κάτι που ξεπερνά την κοσμοθεωρηση του.
Η διαύγεια από την άλλη πλευρά είναι η ικανότητα να μετακινείς το σημείο στην περιοχή της δεξιάς πλευρά ώστε να συλλαμβάνεις κάτι μέσα στο δικό της πεδίο.
Προφανώς αυτό καθιστά μια ανεκτίμητη ικανότητα αλλά δεν παύει να την περιορίζει στην δεξιά πλευρά της συνείδησης..
Είναι σημαντικό για ένα πολεμιστή να κινείται και στην αριστερή πλευρά το ίδιο εύκολα όπως στην δεξιά.
Μόνο τότε έχουμε την αντίληψη που περιβάλλει τα πάντα και η οποία μας βοηθά να διακρίνουμε με σοφία τον περιορισμό της οποιαδήποτε κοσμοθεώρησης.
Οποιαδήποτε κοσμοθεώρηση παραμένει ένα περιορισμός όταν δεν μπορεί να λειτουργήσει κάποιος χωρίς αυτή, ανεξάρτητα αν είναι καλή ή κακή.
Με άλλα λόγια η διαύγεια ανήκει στην δεξιά πλευρά το λογικό νου και δεν αφήνει καθόλου χώρο για το απρόσμενο και την έκπληξη ...;
Ένας άλλος κίνδυνος είναι ότι όταν οι άνθρωποι προκαλούν αυτή την ευθυγράμμιση κάνουν το λάθος να διατυπώνουν πολύπλοκες θεωρίες βασισμένες σε ότι υποθέτουν... για φυσικό συμπέρασμα.
Αυτοί οι άνθρωποι αντί να αποκτήσουν μια άμεση πρόσβαση στην αριστερή πλευρά ευχαριστιούνται απλώς με τις αφηρημένες θεωρίες, οι οποίες τους παγιδεύουν τελικά στο αχανές ενός Λαβύρινθου.
Η διαύγεια δεν είναι πραγματική όραση, ούτε πραγματική δύναμη, είναι μόνο μια βοήθεια για να πετύχεις την δύναμη και την ικανότητα να βλέπεις.
Θα πρέπει επομένως να χρησιμοποιείται μόνο σαν εργαλείο και εάν γίνει αυτό ο πολεμιστής θα φθάσει να καταλάβει ότι αυτή δεν είναι ΄τίποτα περισσότερο από το ενσωματωμένο μικροσκόπιο του ίδιου του μυαλού.
Οτιδήποτε φέρεται κάτω από αυτό βλέπεται με την παραμικρή του λεπτομέρεια.
Εστιαζόμενοι όμως σε αυτό αποκλείουμε το μεγαλύτερο... όλο.
Ο πολεμιστής δεν μπορεί να δρα με περιορισμένη όραση, χρειάζεται την λεπτομέρεια αλλά και ένα όραμα του μεγαλύτερου όλου που περιλαμβάνει τα πάντα.
Επειδή οφείλει να είναι άγρυπνος, ιδιαίτερα ως προς την φύση και την χρησιμότητα της καινούργιας ικανότητας, δεν πέφτει στην παγίδα ότι αυτή είναι υπό την ΄πλήρη κατοχή του.
Γνωρίζοντας ότι είμαστε μυστηριώδη πλάσματα με απρόσμενες δυνατότητες προχωρά με προσοχή.
Αυτός είναι ο συνετός τρόπος αντιμετώπισης της διαύγειας που είναι πραγματικά ύπουλος εχθρός.
Επειδή είναι ζωτικό εργαλείο είναι επίσης το γρηγορότερο να τον παγιδεύσει.
Παρ όλα αυτά αν αντιμετωπιστεί σωστά θα τον οδηγήσει στην πραγματική δύναμη.
Στην πραγματικότητα, χωρίς την διαύγεια ο πολεμιστής είναι χαμένος σαν βάρκα χωρίς πηδάλιο αλλά αν δεν μπει στην σωστή προοπτική της θα ξεστρατίσει σίγουρα σαν απατηλή ψευδαίσθηση.
Έτσι, χρησιμοποιώντας την, μπορεί να δει καθαρά το παρελθόν και να προσπεράσει το μέλλον με παράξενη ακρίβεια, αλλά πάντα οι αποφάσεις πρέπει να περιλαμβάνουν
το απροσδόκητο... σαν δικλείδα ασφαλείας!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
3.... Η ΔΥΝΑΜΗ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η αίσθηση της κυριαρχίας ...;
Μόλις ο πολεμιστής κατακτήσει τον φόβο του και βάλει την διαύγεια στην σωστή προοπτική της, προχωρά με τα σίγουρα και εύκολα βήματα ενός ανθρώπου ,που ξέρει χωρίς αμφιβολία τον σκοπό στην ζωή του.
Αρχίζει να περιβάλλεται από μια σίγουρη ηρεμία και εσωτερική γαλήνη, με την οποία κατορθώνει να εξοικονομεί και να αποταμιεύει προσωπική δύναμη.
Κάποια μέρα και ενώ κάνει μια πολύ γήινη πράξη συνειδητοποιεί ότι όλες του οι πράξεις έχουν διαποτιστεί από μια νέα ποιότητα που δεν υπήρχε πριν και η δύναμη βρίσκεται υπό την εξουσία του..
Η δύναμη είναι πραγματικά ένα μυστήριο, οι πολυπλοκότητες της οποίας, αψηφούν ακόμα και τις ικανότητες των πιο τέλειων ενορατικών.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τον καταπληκτικό τρόπο με τον οποίο μεταμορφώνει όλους όσους την αναζητούν.
Η δύναμη δεν είναι ο θεός ή κανένα άλλο Ον, αλλά το αποτέλεσμα της Αντίληψης.
Με άλλα λόγια, το Α αντιλαμβάνεται το Β και το αποτέλεσμα είναι η γνώση που αποκτάται από αυτή την επαφή και εμπειρία, δηλαδή η προσωπική δύναμη.
Το Β αντιλαμβάνεται με ένα παρόμοιο τρόπο το Α και ταυτόσημο αποτέλεσμα.
Τότε λόγω της αλληλεπίδρασης ακόμα και στιγμιαίας, το Α ακτινοβολεί την προσωπική του δύναμη στο Β και αυτό κάνει το ίδιο.
Το προϊόν της ανάμειξης αυτών των δύο είναι μια δευτερεύουσα δύναμη
που ονομάζεται συναίσθημα και αυτή η συναισθηματική αντίδραση θα πυροδοτήσει με την σειρά της περισσότερη αντίληψη.
Όλη η ζωή περιέχει αλληλοσυσχετισμούς και οποιαδήποτε προσωπική δύναμη χάνεται ή αποκτιέται έχει επίδραση πάνω στο όλον, στην παγκόσμια δύναμη.
Τα αποτελέσματα της προσωπικής δύναμης είναι σχετικά μικροσκοπικά αλλά η συνολική δύναμη που παράγεται κάθε δευτερόλεπτο είναι πέρα από κάθε φαντασία και το αποτέλεσμα της απρόβλεπτο και εμείς οι άνθρωποι είμαστε ένα ακέραιο μέρος αυτού του μεγαλειώδους μυστηρίου..
Τα ανθρώπινα όντα δεν είναι μόνο τα φυσικά πλάσματα που πολεμούν για μερικά ψίχουλα κοσμικής ύπαρξης πάνω στην γη αλλά συγχρόνως μαγικά όντα του σύμπαντος που έχουν ένα ένδοξο και απεριόριστο δυναμικό.
Παρ'όλο που η κοινωνική διαμόρφωση και η κοινή κοσμοθεώρηση του ανθρώπου έχουν κρατήσει την ανθρωπότητα στην σκλαβιά της άγνοιας σήμερα ο άνθρωπος είναι έτοιμος να ανακαλύψει , αυτό που πραγματικά είναι.
Ξημερώνει λοιπόν η μέρα που πολλοί άνθρωποι θα ξεκινήσουν την αναζήτηση της αληθινής τους κληρονομιάς στην οποία δεν θα αισθάνονται σκλαβιά και δουλοπρέπεια αλλά ,ελευθερία και μεγαλοπρέπεια.
Από΄την στιγμή που ένας πολεμιστής ανακαλύψει την δύναμη δεν είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος στο έλεος του κόσμου, αλλά προχωρά μπροστά με την εξουσία και την δύναμη ενός ηγέτη.
Η εντολή του αναγνωρίζεται ενστικτωδώς και υπακούεται.
Η ζωτικότητα του παράγει στους γύρω του αίσθηση ελπίδας και συγκίνησης, ενώ οι τολμηρές κινήσεις του καλλιεργούν μια έμπνευση και ένα σεβασμό που κάνουν τον λόγο του να έχει την ισχύ νόμου.
Σε αυτό το σημείο η δύναμη του πολεμιστή είναι τέτοια που τον βοηθά να κάνει
οτιδήποτε θεωρεί σωστό, αλλά είναι η στιγμή που αντιμετωπίζει τις προσκλήσεις του τρίτου φυσικού εχθρού του τη δύναμης.
Τότε πρέπει να κατανοήσει πως εξουσία δεν σημαίνει κυριαρχία στους άλλους, αλλά σημαίνει να είσαι τέλειος κυρίαρχος της γνώσης και να δέχεσαι την ευθύνη της ηγεσίας
σαν ένα καθήκον και με την αίσθηση της λεπτότερης χροιάς του χιούμορ.
Όλη η πραγματική γνώση βασίζεται στις αλήθειες που βρίσκονται στην αλληλεξάρτηση και αλληλοϋποστήριξη της ζωής, κανείς δεν μπορεί να αψηφήσει αυτόν τον παγκόσμιο νόμο και να γίνει δικτάτορας χωρίς να δώσει λόγο για αυτό.
Όλοι είμαστε δάσκαλοι και μαθητές συγχρόνως και ηγέτες και οπαδοί.
Υπάρχουν πάντα εκείνοι που προχωρούν μπροστά και θέτουν τον βηματισμό, αλλά δεν καθορίζει κάποιος την πορεία.
Το Πνεύμα του Ανθρώπου είναι εκείνο, που οδηγεί πραγματικά και το κάθε άτομο είναι απλώς ένα μικροσκοπικό κομμάτι εκείνου του όλου που ονομάζεται Πνεύμα.
Κανένας από εμάς δεν είναι πιο σημαντικός ή λιγότερο από κάποιον άλλον ή άλλο πράγμα στο κόσμο.
Ο άνθρωπος είναι ένα μαγικό ον του σύμπαντος αλλά επίσης και... ένα μυρμήγκι.
Όπως ένα μικρό μυρμήγκι υφίσταται την επίδραση της γνώσης του ανθρώπου ,έτσι και ο άνθρωπος υφίσταται την επίδραση εκείνης της παγκόσμιας ευφυΐας, που την αντιλαμβανόμαστε να εκδηλώνεται στο φυσικό επίπεδο συλλογικά σαν μια οικογένεια ...εντόμων.
Είναι μόνο η περιορισμένη όραση του ανθρώπου που τον κάνει να διαχωρίζει τον εαυτό του από τα πλάσματα του κόσμου.
Οι πολεμιστές στοχεύουν στην ελευθερία τους και την διεκδικούν, αλλά οι περισσότεροι άνθρωπο πιστεύουν ότι εξουσιάζοντας τους άλλους ή κυριαρχώντας... μπορούν να είναι ελεύθεροι.
Όμως ένας δικτάτορας δεν είναι ποτέ ελεύθερος, διότι για να διατηρεί την εξουσία πρέπει να κρατά συνεχώς τους υπηκόους σε έλεγχο και τους εχθρούς στην γωνία.
¨Όπως και όταν αγαπάς κάποιον εγωιστικά, δεν είσαι ελεύθερος γιατί έχεις την εμμονή να διατηρήσεις την σχέση μαζί του..
Έτσι ο πολεμιστής αν δεν αποσπαστεί από τη δύναμη δεν θα μπορέσει ποτέ να είναι ελεύθερος.
Κανένα ον ή πράγμα σε αυτό τον κόσμο δεν μπορεί να διεκδικηθεί σαν προσωπική ιδιοκτησία, διότι υπάρχει μονάχα μια ζωή και ένα πνεύμα που εκδηλώνεται από μυριάδες μορφές και όλα τα πράγματα στο σύμπαν είναι ιδιοκτησία μόνο της ζωής του πνεύματος, που όλοι δανειζόμαστε και δουλεύομε σε οποιαδήποτε ζωή μας.
Αυτό ισχύσει για όλα τα πράγματα της ζωή μας, το ταλέντο μας τα συναισθηματικά και νοητικά μας χαρακτηριστικά, ο πλούτος μας και φυσικά για την δύναμη μας.
Όλα αυτά δεν είναι ιδιοκτησία μας αλλά τα έχουμε δανειστεί και πρέπει να τα χειριστούμε σωστά , αρμονικά και άψογα.
Επομένως αν έχουμε την δύναμη πρέπει να την χρησιμοποιήσουμε με οποιαδήποτε τρόπο θεωρούμε σωστό αλλά δεν έχουμε το δικαίωμα να την καταχραστούμε και να παραβιάσουμε τον παγκόσμιο νόμο.
Όσο ασχολούμαστε με την δύναμη, η ευθύνη να την χειριστούμε άψογα είναι πολύ μεγαλύτερη από την πρόσκληση να μη την έχουμε επειδή ,υπάρχει ο πειρασμός να της παραδοθούμε.
Όταν κάποιος παραδοθεί στην δύναμη καταντά στην πραγματικότητα ένα αξιοθρήνητο πλάσμα, που συνεχώς θα αγωνίζεται να την αυξήσει΄ η να την προφυλάξει και από σύμμαχους.
Η εξουσία γίνεται ένα τρομερό μειονέκτημα.
Η δύναμη είναι φοβερός εχθρός και πρέπει να είναι κανείς εξαιρετικός πολεμιστής για να την νικήσει.
Όταν χάσει την μάχη μετατρέπεται σε δικτάτορα και σιγά σιγά χάνει την αίσθηση ανθρωπιάς και δικαιοσύνης.
Μετά από αυτό το σημείο η δύναμη θα αρχίσει να εξαλείφει την επίγνωση του ανθρώπου και θα τον καταντήσει παραμορφωμένη καρικατούρα, ένα κέλυφος μιας αχρείας διαφθοράς, εξαντλημένο και απάνθρωπο.
Ελάχιστοι άνθρωποι σταματούν να σκεφθούν, όταν την αποκτήσουν, ότι δεν είναι ποτέ δική τους.
Το να έχεις την δύναμη και εν τούτοις να είσαι ελεύθερος από αυτήν είναι μια έννοια που υπερβαίνει την απλή λογική..
Όμως όταν ο πολεμιστής, ελέγξει την δύναμη του ανυψώνεται πάνω από αυτήν για να γίνει αβλαβής και ταπεινός, αλλά αήττητος με κάθε άποψη.
Αυτοί οι πολεμιστές θα συναντήσουν τους συνάνθρώπους τους στην μέση
της τρέλας του ονείρου τους και θα τους αγκαλιάσουν όλους και όλα χωρίς κανένα φόβο και χωρίς προσδοκία αλλά με πραγματική σεμνότητα και ταπεινότητα.
Η αληθινή ταπεινότητα δεν είναι μια αίσθηση δουλοπρέπειας αλλά μια αυθόρμητη πράξη της καρδιάς γεννημένη από την ευφυή αναγνώριση της αλληλεξάρτησης της ζωής.
Ο Οδυσσέας έρχεται αντιμέτωπος με την δύναμη στο νησί της Καλυψούς.
Μετά τις γνώσεις που διέθετε μετά την επιστροφή από τον Άδη, ξεπερνώντας κάθε ίχνος φόβου και κατακτώντας την διαύγεια ακούγοντας τις σειρήνες, δεμένος στο κατάρτι, δέχεται την δελεαστική πρόταση της 'κρυμμένης'θεάς, που του προσφέρει την εξουσία του κόσμου.
Όμως ο πολυμήχανος βασιλιάς δεν... ενδίδει. ..!
Προτιμά να συνεχίσει το ταξίδι για την αγαπημένη του Ιθάκη, στοχεύοντας στην ολότητα του εαυτού και αρνούμενος την θέση του Σηθ.
Γιατί η γνωριμία και η ολοκλήρωση του εαυτού είναι η πιο σημαντική πράξη ενός ανθρώπου και η έλλειψη αυτογνωσίας ,η πιο ανήθικη ...;
Η δύναμη και η ευφυΐα της διαύγειας δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν σωστά, άψογα και δίκαια από κανένα άνθρωπο που δεν έχει γνωρίσει και δεν έχει γίνει κυρίαρχος του εαυτού του.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
4...... ΤΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
.
Το τέλος του δρόμου και ενός ...ταξιδιού!
Παρ'όλο που κάποιοι άνθρωποι δεν θα αγωνιστούν ποτέ, με την διαύγεια και την δύναμη, σίγουρα θα αντιμετωπίσουν τον φόβο και τα γηρατειά, αφού είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής.
Τα γηρατειά του πολεμιστή όμως δεν είναι η ίδια εμπειρία με τα γηρατειά ενός μέσου ανθρώπου.
Αφού ο πολεμιστής κατακτήσει τον φόβο, βάλει την διαύγεια στην σωστή προοπτική της νικήσει την δύναμη, θέτοντας την σε έλεγχο, φθάνει σε ένα σταυροδρόμι, που είναι ο τέταρτος φυσικός εχθρός του και αφορά τα γηρατειά.
Είναι και η τελευταία πρόκληση και επιλογή που θα κάνει.
Τα γηρατειά είναι ένα σταυροδρόμι, με την έννοια ότι είναι το σημείο στο οποίο διασταυρώνονται δύο δυνάμεις σε ορθή γωνία.
Η μια δύναμη είναι ο διαρκής πειρασμός για ανάπαυση, να τα παρατήσεις και η άλλη είναι η αποφασιστικότητα να συνεχίσεις.
Εάν παραδοθεί στον πειρασμό για ανάπαυση, τα γηρατειά θα τον αποσυνδέσουν από την προσωπική του δύναμη και πριν περάσει πολύς καιρός θα γίνει τόσο αδύναμος όσο και ο οποιαδήποτε μέσος άνθρωπος στα γηρατειά του.
Εάν από την άλλη πλευρά καταπολεμήσει τον πειρασμό να αναπαυτεί επιτελεί ένα θαύμα και προκαλεί μετατόπιση 90 μοιρών, στην συνείδηση του, που τον βοηθά να εισέλθει σε εκείνη την κατάσταση που λέγεται το τελικό ταξίδι του πολεμιστή.
Ο πολεμιστής είναι ένας άνθρωπος που έχει ακολουθήσει πιστά την καρδιά του, στον δρόμο για την αληθινή γνώση και δύναμη, τα οποία, όταν τα αποκτά ΄φθάνει και στο τέλος του ταξιδιού του.
Η ιδέα της συνταξιοδότησης είναι ένας τρομερός πειρασμός για κάποιον, που έχει ζήσει στην κόψη του ξυραφιού και ήρθε η ώρα να απολαύσει τα επιτεύγματα του.
Όμως , αυτά είναι μια πολυτέλεια που δεν μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό του.
Αν το κάνει την ίδια στιγμή του θριάμβου του τα γηρατειά θα του στερήσουν όλα όσα έχει αποκτήσει στις μάχες του.
Έτσι χωρίς να το συνειδητοποιεί, θα αρχίσει να γίνεται οκνηρός και απρόσεχτος.
Χάνοντας την εγρήγορση του θα ανακαλύψει ότι έχει γίνει ένας αδύναμος γέρος.
Τα γηρατειά είναι ένας θανάσιμος εχθρός και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως και οι προηγούμενοι.
Να κυλήσει μαζί τους χωρίς ...να παραδοθεί.
Με αυτόν τον τρόπο προκαλεί ένα παράξενο φαινόμενο.
Χωρίς να παρεμβαίνει στην φυσική διαδικασία της γήρανσης, η ζωτικότητα του είναι τέτοια που επιβραδύνει την διαδικασία, σε τέτοιο βαθμό που να φαίνεται αγέραστος και μπαίνει στην φάση της μετατόπισης των 90 μοιρών.
Το ψυχολογικό αποτέλεσμα αυτής της μετατόπισης, είναι γνωστό σαν το τελικό ταξίδι του πολεμιστή, αρχίζοντας μια πλήρη ανακεφαλαίωση ,με την προοπτική της νέας του συνείδησης, παίζοντας ένα ενεργό ρόλο στην διαμόρφωση του πεπρωμένου του.
Η μετατόπιση δεν ακυρώνει το αποτέλεσμα των γηρατειών στο σώμα αλλά βοηθά τους πολεμιστές να διατηρήσουν τον έλεγχο των ικανοτήτων τους, την γνώση, την νηφαλιότητα και την διαύγεια μέχρι την στιγμή του θανάτου τους και ακόμη... παραπέρα.
Ο πολεμιστής δεν ενδιαφέρεται για την νίκη ή την ήττα ,αλλά, για την χαρά
να δίνει την μάχη του με άψογο τρόπο.
Όταν φθάνει στη Ιθάκη, ο Οδυσσέας, είναι στην μέση ηλικία.
Και αντιμετωπίζει μια κατάσταση περίπου σαν την σημερινή, τόσο απελπιστική ...;
Οι κρόταφοι γκριζάρουν και οι ρυτίδες ,εμφανείς στο πρόσωπο του, τα γηρατειά είναι μπροστά του πια και διαγράφεται η πιο δύσκολη μάχη που θα δώσει, κάποιος που έχει περάσει ήδη πολλά και ...; απ'όλα.
Αυτός, που δεν ενέδωσε σε μια θεά, που του προσφέρει την θέση του κυρίαρχου του κόσμου, αυτός, που πήγε στον Άδη και γύρισε ζωντανός, αυτός που αρνήθηκε τον Έρωτα μια νεαρής δροσερής Ναυσικά και την γλυκειά ξεκούραση στους φίλους, βρίσκεται τώρα αντιμέτωπος με μια αδιέξοδη ...;κατάσταση.
Το παλάτι υπό κατάληψη, το σπίτι του Ανθρώπου ένα πλιάτσικο παντού, η γη καμένη.
Τα δέντρα κομμένα, το νερό βρώμικο, ο αέρας δηλητηριασμένος, οι μνηστήρες στρωμένοι στο τραπέζι να εξαντλούν και τα τελευταία αποθέματα, αδιάντροπα.
Ο λαός φτωχός αδιάφορος παραιτημένος, εξαθλιωμένος.
Ο Αντίνοος στην καρέκλα της θρησκευτικής εξουσίας, λαίμαργος, αλαζών, υποκριτής και φαρισαίος,κοιλαράς και αντι-νοικός.
Ο Ευρύμαχος, στην θέση της πολιτικής εξουσίας να ανοίγει κερδοσκοπικούς πολέμους
και τις μάχες εντυπώσεων, μιας άσκοπης, αποπροσανατολιστικής φλυαρίας παραθύρων, διεφθαρμένος, άπληστος, ξεδιάντροπος και ευτραφής.
Οι γυναίκες, Μελάνθες, στους καναπέδες τους , να τους κάνουν τα χατίρια, υποκύπτοντας
... για ένα κομμάτι ψωμί.
Οι Μελάνθιοι, να πουλάν εκδουλεύσεις με το ...;. αζημίωτο.
Οι δούλοι να πηγαινοέρχονται γλύφοντας ένα κοκαλάκι και αυτοί και προσκυνώντας συνεχώς για καμιά θεσούλα, στο δημόσιο ή στον... παράδεισο.
Τα περήφανα γηρατειά, της Ευρύκλειας, σε εξαθλίωση, αγανακτισμένα.
Κάποιοι σοφοί γέροντες, Εύμαιοι, σε απομακρυσμένες κορυφές, απομονωμένοι με το κοπάδι τους, βυθισμένοι σε μεγάλη λύπη.
Η Πηνελόπη μακρινή υπόθεση, απρόσιτη, αμφίβολη ...;
Ο Τηλέμαχος στο έλεος της μόλυνσης των ακάλεστων ...; Σμιθ, αβέβαιος, ανασφαλής, αθώος,
ανυπεράσπιστος και η νεολαία να αφανίζεται, να εξοντώνεται στις καφετέριες, στις ουσίες, στην παραπαιδεία και στην ανεργία.
Και τα γηρατειά πια μπροστά του να είναι πια ο χειρότερος εχθρός του
και οι μνηστήρες πολυπληθέστατοι, και σε θέσεις εξουσίας όλοι τους, με μεγάλες κοιλιές και αχόρταγα στομάχια.... σε ένα ατέλειωτο φαγοπότι σκανδάλων.
Να κάνουν τους ανθρώπους να γεράζουν γρήγορα, αφού τους κλέβουν, τους διαβρώνουν, τους απομυζούν, τους μολύνουν, με την αρπακτική, άπληστη και διαστροφική παρανοική "λογική τους".
Από πού θα αντλήσει δύναμη και κουράγιο, να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση;
Τι μπορεί να κάνει ένας πολεμιστής σαν τον Οδυσσέα;
Ποιόν θα μπορούσε να εμπιστευθεί ;
Η οργή ανεβαίνει στο μέτωπο του.
Ότι αγαπά, το βλέπει, να προσβάλλεται, να καταστρατηγείται, να χλευάζεται,
να λεηλατείται, να εξοντώνεται, η θλίψη του είναι απέραντη, για αυτή την κατάντια του ανθρώπου.
Όμως ο μεγάλος εξερευνητής και λάτρης της γνώσης δεν μπορεί ποτέ να δηλώσει ανάπαυση, συμβιβασμό ή παραίτηση, και η λέξη "αδύνατον", δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο του.
Την νύχτα που περνάει στο παλάτι , κάτω από μια προβιά, κάνει την μετατόπιση και την ανακεφαλαίωση της ζωής του και περνάει σε άλλη προσοχή και σε μια δεύτερη «κάθετη» μεταμορφωμένη Νεότητα.
Ο μεγαλύτερος πολεμιστής του κόσμου, θα φτιάξει το σχέδιο ακόμα και με αυτές τις συνθήκες και θα δώσει την τελευταία του μάχη.
Έτσι θα γεράσει με αξιοπρέπεια, κοντά σε ότι αγάπησε πολύ και δεν ξέχασε ποτέ
...; σαν ένα ολοκληρωμένο τέλειο ον, στον τελικό προορισμό του.
Όταν φθάνει ο Οδυσσέας στην Ιθάκη, η ψυχή του είναι ανέγγιχτη, δεν την πρόδωσε, δεν την απαρνήθηκε ποτέ.
Η καρδιά του, καθαρή σαν του γιου του Τηλέμαχου, που τον κουβαλά μαζί του, μέσα του,
το βλέμμα του, λαμπερό, νεανικό, παρ'όλες τις ρυτίδες και το πνεύμα, όρθιο, σπινθηροβόλο, αγέρωχο, απροσκύνητο, αδάμαστο.
Και... είναι αυτό το πνεύμα του πολεμιστή ,
που θα του δώσει το θάρρος και την έμπνευση, να δώσει την τελευταία μάχη της ζωή του περήφανα, ακατάβλητα και με την αξεπέραστη ευφυΐα και δύναμη ενός μεγάλου στρατηγού, ...;.μαζί με αυτούς, που έχουν απομείνει και είναι σαν και ...; αυτόν
φτιαγμένοι από την ίδια πάστα των πολεμιστών ...;και των Ανθρώπων.
Ποιοι είναι αυτοί, που μένουν κοντά του,
σε αυτή την τελευταία μάχη ...; ενός πολεμιστή?
Δωσε τις μαχες σου με συνειδητοτητα, διαρκεια, σοφια και πανω απ'ολα με πολλη αγαπη για ολα τα πλασματα του συμπαντος.Η δυναμη σου θα ενωθει με αυτη ολων των αλλων πολεμιστων και θα επιδρασει στην αλλαγη της πορειας της ζωης αυτου του ταλαιπωρημενου πλανητη.
Με πολλη αγαπη....
Καποιος μαθητευομενος πολεμιστης.ΧΧΧ
1...... Ο ΦΟΒΟΣ
---------------------------------------------------------------------------------
"Ηρθα στο κόσμο φοβισμένος και έζησα σε διαρκή φόβο
για τη ζωή και τους ανθρώπους"
Όλες οι δυνάμεις στη φύση είναι βασικά ουδέτερες.
Εκδηλώνονται θετικά ή αρνητικά, ανάλογα με τον σκοπό του ατόμου.
Η παρερμηνεία αυτού του γεγονότος έχει δημιουργήσει
την εσφαλμένη ιδέα της ελεύθερης βούλησης.
Οι πολεμιστές δεν έχουν ελεύθερη βούληση, γι 'αυτούς υπάρχει μια επιλογή.
Να ενεργούν άψογα ή μη άψογα.
Το να μην ενεργούν άψογα είναι για αυτούς μια επιλογή που δεν αξίζει να εξεταστεί.
Έτσι η ελεύθερη βούληση αποτελεί για τους πολεμιστές μια αντίφαση όρων.
Όλη η μάθηση είναι αργή, αλλά συγκεντρώνει τελικά αρκετή ορμή για να δημιουργήσει ένα φαινόμενο χιονοστιβάδας.
Η πραγματική μάθηση όμως απέχει πολύ από ότι υποτίθεται, ότι είναι και,
συχνά ο μαθητευόμενος πολεμιστής βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις σκέψεις και τα συναισθήματα του..
Επειδή δεν μαθαίνει τελικά αυτά που ανέμενε να μάθει γίνεται θύμα των αμφιβολιών και της καχυποψίας του και πριν περάσει πολύς καιρός, νικιέται από μια συντριπτική αίσθηση φόβου που τον καταβάλλει, ενός φόβου που κλιμακώνεται γρήγορα καθώς εστιάζεται πάνω του
χωρίς να μπορεί να καταλάβει την αιτία.
Χωρίς να το συνειδητοποιήσει,, έχει συναντήσει τον πρώτο φυσικό εχθρό του, τον φόβο.
Κάτω από την επίδραση του φόβου, η αίσθηση του για τον σκοπό και η κατεύθυνση του αρχίζει να καταρρέει, αφήνοντας τον με το αίσθημα ότι απειλείται η λογική του και ότι αυτή έχει με κάποιον τρόπο προσβληθεί.
Ο φόβος είναι ένας τρομερός εχθρός που δεν είναι καθόλου εύκολο να νικηθεί, για τον απλούστατο λόγο, ότι έχει παρά πολλές όψεις.
Μόλις νικηθεί η μια του όψη, προβάλλει αμέσως μια άλλη πιο τρομακτική.
Εάν ενδώσεις οποιαδήποτε στιγμή στον φόβο, έστω και ελάχιστα, θα νικηθεί αναπόφευκτα από αυτόν και ο πανικός θα τερματίσει αμέσως τον αγώνα.
Ο λογικός νους νιώθει ένα ακαταμάχητο πειρασμό, να ενδώσει στον φόβο, αλλά ενδίδοντας σε αυτόν τον πειρασμό, ο νους σκοτώνει απλώς τον εαυτό του.. .
Ο φόβος μπορεί μερικές φορές να είναι τόσο λεπτός που να μη αναγνωρίζεται εύκολα.
Οι άνθρωποι φοβούνται γενικά πολλών ειδών πράγματα.
Δεν είναι πάντα φανεροί οι φόβοι που καταλαμβάνουν ένα άνθρωπο.
Τις περισσότερες φορές αυτός εξουθενώνεται από ένα προσεκτικά κρυμμένο φόβο.
Ο άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος γιατί φοβάται.
Τί φοβάται;
Μα, φυσικά, την ελευθερία. Φοβάται την ελευθερία.
Κι όταν δεν τη φοβάται αυτός, δεν πειράζει, τη φοβούνται οι άλλοι, στο πρόσωπό του ...;
Οι «ελεύθεροι» άνθρωποι συνήθως είναι ύποπτοι.
Φυσικά, αυτό ισχύει γιατί ο άνθρωπος, πάνω απ' όλα, φοβάται το άγνωστο
και την ύψιστη σύνοψη όλων των φόβων, δηλαδή τον θάνατο.
Σε μεγάλο βαθμό είμαστε όντα της συνήθειας.
Αν είμαι κλεισμένος στο βολικό, γνωστό, ασφαλές κελί μου, που στο κάτω-κάτω το έχω συνηθίσει κιόλας, γιατί να βγω εκεί έξω στο άγνωστο, άβολο, ανασφαλές και ασυνήθιστο σύμπαν για χάρη της ελευθερίας μου;
Η παράξενη αλήθεια είναι αυτή:
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι στ' αλήθεια ελεύθεροι, γιατί φοβούνται.
Φοβούνται να περιπλανηθούν... στο δάσος και το κυριότερο φοβούνται... να πετάξουν.
Κάποιοι, τους έχουν πείσει ότι πρέπει να είναι καλά πρόβατα και ακόμη καλύτερα
οικιακά κοτόπουλα, γρήγορης εκτροφής.
Προτιμούν την ασφάλεια μιας στάνης ή ενός ορνιθοτροφείου και διαλέγουν και ψηφίζουν τους βοσκούς, που τους αξίζουν.
Μετά τους αρέσει να παραπονιούνται γιατί ...τρώγονται, συνεχίζοντας τις ορνιθοασχολίες τους.
Ή έστω δεν ξέρουν καν γιατί να είναι στ' αλήθεια ελεύθεροι, δεν έχουν καν λόγο να είναι στ' αλήθεια ελεύθεροι.
Απ' ό,τι φαίνεται τους αρκεί να είναι λίγο ελεύθεροι, είναι ικανοποιημένοι, με λίγη ελευθερία, Οι άνθρωποι δεν θέλουν αληθινά την ελευθερία, τους φοβίζει ή δεν την καταλαβαίνουν.
Χρησιμοποιούν τη λέξη ελευθερία, ποιητικά, μάλιστα, ίσως είναι η μόνη ποίηση που επιτρέπουν τόσο συχνά στον εαυτό τους.
Οι άνθρωποι θέλουν ευτυχία., εύκολη και γρήγορη, αν είναι δυνατόν να την αγοράσουν σε ένα σούπερ μάρκετ.
Δεν θέλουν ελευθερία, τί να την κάνουν;
Ο άνθρωπος είναι υπνωτιστικά ευτυχισμένος και απασχολημένος,
μόνο αν είναι εξαρτημένος.
Γι' αυτό κυκλοφορούν τόσες συνταγές εξάρτησης, συνήθειας και εμμονών:
Φαγητό, σεξ, ποδόσφαιρο, τσιγάρο, αλκοόλ, ναρκωτικά, εκκλησίες, τηλεόραση και μερικές άλλες ενασχολήσεις του είδους...
Ελευθερία σημαίνει ανεξαρτησία, να μην εξαρτάσαι από κανέναν και από τίποτε, να είσαι ανεξάρτητος. Όμως, απ' ό,τι βλέπεις, αυτό δεν είναι και τόσο φυσικό. Οι άνθρωποι, από τη φύση τους, είναι απόλυτα εξαρτημένοι από τα πάντα, επιθυμούν την εξάρτηση.
Γι αυτό η άρνηση είναι η χειρότερη μορφή ενδοτικότητας και η εξάρτηση, η
μεγαλύτερη σκλαβιά.
Ο πολεμιστής αντιμετωπίζει με στρατηγική τον φόβο του, όπως και όλα τα
...άλλα πράγματα στην ζωή του.
Ο μόνος τρόπος να χειριστεί τον φόβο είναι να προχωρήσει μαζί του και εν τούτοις να μη υποταχθεί σε αυτό.
Για να το κάνει πρέπει να τον αναγνωρίσεις και να προχωρήσει κανονικά σαν να μη φοβόταν.
Αν το κάνει αυτό θα έρθει μια στιγμή που θα αντιληφθεί ότι χειρίζεται τον φόβο του και ότι δεν τον τρομοκρατεί πια.
Από εκείνη την στιγμή είναι ελεύθερος από τον φόβο για όλη την υπόλοιπη ζωή.
Η συνειδητοποίηση ότι έχεις ελευθερωθεί από τον φόβο έρχεται σε μια στιγμή αναλαμπής ενόραση, αλλά η διαδικασία καταπολέμησης του είναι μια μακριά εφιαλτική εμπειρία.
Είναι η εξάσκησης της θέλησης σου να σταθείς ακλόνητος, ότι και να σου συμβεί.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο φόβος του εχθρού δεν είναι ό ίδιος φόβος που περιλαμβάνεται στην ασπίδα του πολεμιστή.
Με αυτήν την έννοια κανένα όν πάνω στη γη δεν είναι ποτέ τελείως ελεύθερο από τον φόβο, που εξηγείται καλύτερα σαν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Ούτε είναι επιθυμητό να ξεριζωθεί τελείως αυτός ο φόβος που εμφυσά μέσα μας την ανάγκη να παραμείνουμε άγρυπνοι και να διατηρήσουμε την εγρήγορση μας.
Οι άνθρωποι αρέσκονται να πιστεύουν ότι υπάρχουν πολλές και ανοικτές επιλογές για αυτούς, και ότι έχουν πολύ χρόνο μπροστά τους,
αλλά αυτό είναι μια δικαιολογία για να αποφύγουν τις μάχες τους.
Ένας πολεμιστής καταλαβαίνει την ανοησία να αναζητά διαφυγές, διότι ξέρει ότι ο κόσμος διαποτίζεται από την δύναμη, η οποία έρχεται σε αυτόν σαν τα κύματα της ΄θάλασσας.
Και είτε θα σερφάρει πάνω τους είτε θα τον πάρουν από κάτω τους.
Ο πολεμιστής, αναλαμβάνει την ευθύνη της ύπαρξης του, πάνω σε αυτή την γη,
ελεύθερος από κάθε φόβο και πραγματικά ατρόμητος,
σαν το πιο γενναίο πλάσμα στον κόσμο...!
Γιατί, ο σεβασμός για τον εαυτό μας πρέπει να είναι μεγαλύτερος και ισχυρότερος
... από την έκβαση μιας οποιαδήποτε μάχης.
Που εδρεύει το θάρρος...του πολεμιστή?
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
2...... Η ΔΙΑΥΓΕΙΑ (ΥΠΕΡΟΨΙΑ)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Βλέποντας καθαρά ...;
Ξεπερνώντας τον φόβο και τους φόβους του, ο πολεμιστής , αρχίζει να βλέπει τα πράγματα πολύ καθαρά, με καταπληκτική διαύγεια.
Δεν έχει καμία εξάρτηση και δεν χρησιμοποιεί κανένα δεκανίκι για να περπατήσει όρθιος.
Δεν μπορείς να τον παγιδέψεις σε καμιά συνήθεια γιατί δεν θα τον βρεις πουθενά.
Δεν θα τον βρεις στα γήπεδα να ουρλιάζει, δεν θα τον βρεις στις εκκλησίες γονατιστό να παρακαλάει και να προσκυνάει τιμωρούς θεούς, ζητώντας τους, εκδουλεύσεις, δεν θα τον βρεις στα μεγάλα φαγοπότια, στους αχαλίνωτους δρόμους του σεξ, στον καναπέ να παρακολουθεί κατασκευασμένες ειδήσεις και ριάλιτι, στα ποτά, στα τσιγάρα, στις ουσίες, αν και, μπορεί να πιει ένα ποτηράκι και να καπνίσει ένα τσιγαράκι αλλά,
ποτέ να μη μπορεί να κάνει χωρίς αυτά.
Ή αν το βρεις, θα είναι μέρος της ελεγχόμενης τρέλας του και ποτέ να.... ανήκει εκεί.
Ο πολεμιστής είναι ένα πραγματικά ελεύθερο Ον!
Άπιαστος και ρευστός, χωρίς εξαρτήσεις και δεκανίκια, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα Κύριο.
Αυτό το κάνει, όχι γιατί φοβάται κάτι ή κάποιον ,ούτε γιατί ελπίζει σε ανταλλάγματα,
αλλά γιατί είναι μέρος της προτίμησης του και η ελευθερία είναι
η πρώτη του επιλογή και η αψογοσύνη είναι ο τρόπος!
Με αυτή την έννοια η ελευθερία είναι τρομακτική υπόθεση αλλά
είναι φτιαγμένος έτσι και δεν μπορεί να ζήσει αλλιώς ...;
Αυτό, τον φέρνει αυτόματα σε πλεονεκτική θέση από πολλούς συνανθρώπους του, που εξακολουθούν να είναι στο σκοτάδι και να έχουν μια θολή αντίληψη για την πραγματικότητα επαναλαμβάνοντας και αναμασώντας τα τετριμμένα και ότι τους
έχουν σερβίρει οι εκάστοτε σκοπιμότητες μιας εξουσίας πολιτικής και θρησκευτικής αλλά ,
και σε μια αρκετά μοναχική θέση... ταυτοχρόνως.
Δύσκολα συναντά όμοιους μέσα στο πλήθος και ο δρόμος είναι στενός...στην αρχή τουλάχιστον.
Η μοναξιά (μοναχικοτητα) όμως είναι η δύναμη του και την επιζητά κατά διαστήματα και την επιδιώκει.
Ξεπερνώντας τον φόβο, αρχίζει να βιώνει την ευφορία ενός πραγματικούς αισθήματος ελευθερίας, καταλαβαίνει την διαφορά και μια υπεροχή της θέσης του και παγιδεύεται στην υπεροψία.
Έχει συναντήσει τον δεύτερο μεγάλο εχθρό του, την διαύγεια.
Βλέπει τα πράγματα πολύ καθαρά! Τα βλέπει σε όλες τους τις διαστάσεις χωρίς να έχουν πoλλά μυστικά από αυτόν.
Νικώντας λοιπόν τον φόβο, βυθίζεται σε μια κατάσταση πλήρους νηφαλιότητας, όπου όλα τα πράγματα βρίσκονται σε μια οξεία κατάσταση.
Κάτω από αυτήν την επίδραση αυτής της εστίασης, διακρίνει καθαρά την ζωή του και προσδιορίζει με μεγάλη ακρίβεια τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει.
Αυτή η νέα του ικανότητα να διακρίνει τον σκοπό της ζωής του , παράγει ένα αίσθημα ότι είναι ακαταμάχητος και εάν δεν είναι σε εγρήγορση ότι έχει ξεκινήσει η μάχη κατά της διαύγειας θα συντριβεί από αυτήν, παγιδευμένος στην σιγουριά της υπεροψίας...
Είναι μια τρομερή ανάπαυλα να απελευθερώνεσαι από τον φόβο, αλλά είναι και μια ευάλωτη απροσανατολιστική κατάσταση, στην όποια μπορείς να βρεθείς ανέτοιμος στις ιδιοτροπίες της δύναμης.
Ο μέσος άνθρωπος δύσκολα ελευθερώνεται από τον φόβο και έτσι σπάνια πρέπει αυτός να αγωνιστεί κατά της καθαρότητας ...του 'ειδέναι' και 'οιδέναι'.
Θα περάσει όλη του την ζωή φοβούμενος, έντρομος ζητιάνος και δούλος των διαφόρων εξαρτήσεων και δέσμιος μια κοινωνικής διαμόρφωσης, που τον χειρίζεται και τον χρησιμοποιεί.
Η ελευθερία είναι μια έννοια απρόσιτη για αυτόν, πολύ μακρινή για να την αγγίξει και ούτε το επιζητά.
Ποτέ δεν είναι εύκολο να πετύχει την νηφαλιότητα της διαύγειας και όμως μόλις αυτή επιτευχθεί, δεν πρέπει να εγκαταλείψει τα ηνία της αλλά να την φέρει στην σωστή προοπτική της.
Εάν κάνει το λάθος και παραδοθεί στην υπεροψία της δεν θα μάθει ποτέ να διακρίνει με σοφία, αλλά θα υπoθετει κάτω από το φως της διαύγειας του ότι οι αποφάσεις του είναι αλάνθαστες.
Βυθισμένος στην υπεροψία του και πιστεύοντας ότι του αποκαλύπτονται τώρα τα πάντα μπροστά του, αρχίζει να διαστρέφει την αλήθεια, σύμφωνα με ότι νιώθει,
από να την δει καθαρά όπως πραγματικά είναι.
Γίνεται επομένως θύμα της αίσθησης ότι είναι αλάνθαστος.
Σε καμιά άλλη περίοδο η υπεροψία δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο τώρα που έχει πετύχει την διαύγεια του νου.
Η υπερβολική αυτοπεποίθεση και η ακαταδεξία θα τον οδηγήσουν σε μια ακαμψία.
Η κατάσταση της διαύγειας είναι μια πραγματική λειτουργία του λογικού νου.
Είναι το αποτέλεσμα να μπορείς να μετακινείς το σημείο της Αντίληψης σου, έτσι ώστε να ευθυγραμμίζεις διαφορετικούς συνδυασμούς των ενεργειακών πεδίων που αποτελούν την δεξιά πλευρά της ανθρωπότητας.
Η εκλογίκευση δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν διαύγεια γιατί είναι η προσπάθεια του μέσου ανθρώπου που έχει ένα παγιωμένο σημείο συναρμολόγησης να συλλάβει κάτι που ξεπερνά την κοσμοθεωρηση του.
Η διαύγεια από την άλλη πλευρά είναι η ικανότητα να μετακινείς το σημείο στην περιοχή της δεξιάς πλευρά ώστε να συλλαμβάνεις κάτι μέσα στο δικό της πεδίο.
Προφανώς αυτό καθιστά μια ανεκτίμητη ικανότητα αλλά δεν παύει να την περιορίζει στην δεξιά πλευρά της συνείδησης..
Είναι σημαντικό για ένα πολεμιστή να κινείται και στην αριστερή πλευρά το ίδιο εύκολα όπως στην δεξιά.
Μόνο τότε έχουμε την αντίληψη που περιβάλλει τα πάντα και η οποία μας βοηθά να διακρίνουμε με σοφία τον περιορισμό της οποιαδήποτε κοσμοθεώρησης.
Οποιαδήποτε κοσμοθεώρηση παραμένει ένα περιορισμός όταν δεν μπορεί να λειτουργήσει κάποιος χωρίς αυτή, ανεξάρτητα αν είναι καλή ή κακή.
Με άλλα λόγια η διαύγεια ανήκει στην δεξιά πλευρά το λογικό νου και δεν αφήνει καθόλου χώρο για το απρόσμενο και την έκπληξη ...;
Ένας άλλος κίνδυνος είναι ότι όταν οι άνθρωποι προκαλούν αυτή την ευθυγράμμιση κάνουν το λάθος να διατυπώνουν πολύπλοκες θεωρίες βασισμένες σε ότι υποθέτουν... για φυσικό συμπέρασμα.
Αυτοί οι άνθρωποι αντί να αποκτήσουν μια άμεση πρόσβαση στην αριστερή πλευρά ευχαριστιούνται απλώς με τις αφηρημένες θεωρίες, οι οποίες τους παγιδεύουν τελικά στο αχανές ενός Λαβύρινθου.
Η διαύγεια δεν είναι πραγματική όραση, ούτε πραγματική δύναμη, είναι μόνο μια βοήθεια για να πετύχεις την δύναμη και την ικανότητα να βλέπεις.
Θα πρέπει επομένως να χρησιμοποιείται μόνο σαν εργαλείο και εάν γίνει αυτό ο πολεμιστής θα φθάσει να καταλάβει ότι αυτή δεν είναι ΄τίποτα περισσότερο από το ενσωματωμένο μικροσκόπιο του ίδιου του μυαλού.
Οτιδήποτε φέρεται κάτω από αυτό βλέπεται με την παραμικρή του λεπτομέρεια.
Εστιαζόμενοι όμως σε αυτό αποκλείουμε το μεγαλύτερο... όλο.
Ο πολεμιστής δεν μπορεί να δρα με περιορισμένη όραση, χρειάζεται την λεπτομέρεια αλλά και ένα όραμα του μεγαλύτερου όλου που περιλαμβάνει τα πάντα.
Επειδή οφείλει να είναι άγρυπνος, ιδιαίτερα ως προς την φύση και την χρησιμότητα της καινούργιας ικανότητας, δεν πέφτει στην παγίδα ότι αυτή είναι υπό την ΄πλήρη κατοχή του.
Γνωρίζοντας ότι είμαστε μυστηριώδη πλάσματα με απρόσμενες δυνατότητες προχωρά με προσοχή.
Αυτός είναι ο συνετός τρόπος αντιμετώπισης της διαύγειας που είναι πραγματικά ύπουλος εχθρός.
Επειδή είναι ζωτικό εργαλείο είναι επίσης το γρηγορότερο να τον παγιδεύσει.
Παρ όλα αυτά αν αντιμετωπιστεί σωστά θα τον οδηγήσει στην πραγματική δύναμη.
Στην πραγματικότητα, χωρίς την διαύγεια ο πολεμιστής είναι χαμένος σαν βάρκα χωρίς πηδάλιο αλλά αν δεν μπει στην σωστή προοπτική της θα ξεστρατίσει σίγουρα σαν απατηλή ψευδαίσθηση.
Έτσι, χρησιμοποιώντας την, μπορεί να δει καθαρά το παρελθόν και να προσπεράσει το μέλλον με παράξενη ακρίβεια, αλλά πάντα οι αποφάσεις πρέπει να περιλαμβάνουν
το απροσδόκητο... σαν δικλείδα ασφαλείας!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
3.... Η ΔΥΝΑΜΗ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Η αίσθηση της κυριαρχίας ...;
Μόλις ο πολεμιστής κατακτήσει τον φόβο του και βάλει την διαύγεια στην σωστή προοπτική της, προχωρά με τα σίγουρα και εύκολα βήματα ενός ανθρώπου ,που ξέρει χωρίς αμφιβολία τον σκοπό στην ζωή του.
Αρχίζει να περιβάλλεται από μια σίγουρη ηρεμία και εσωτερική γαλήνη, με την οποία κατορθώνει να εξοικονομεί και να αποταμιεύει προσωπική δύναμη.
Κάποια μέρα και ενώ κάνει μια πολύ γήινη πράξη συνειδητοποιεί ότι όλες του οι πράξεις έχουν διαποτιστεί από μια νέα ποιότητα που δεν υπήρχε πριν και η δύναμη βρίσκεται υπό την εξουσία του..
Η δύναμη είναι πραγματικά ένα μυστήριο, οι πολυπλοκότητες της οποίας, αψηφούν ακόμα και τις ικανότητες των πιο τέλειων ενορατικών.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τον καταπληκτικό τρόπο με τον οποίο μεταμορφώνει όλους όσους την αναζητούν.
Η δύναμη δεν είναι ο θεός ή κανένα άλλο Ον, αλλά το αποτέλεσμα της Αντίληψης.
Με άλλα λόγια, το Α αντιλαμβάνεται το Β και το αποτέλεσμα είναι η γνώση που αποκτάται από αυτή την επαφή και εμπειρία, δηλαδή η προσωπική δύναμη.
Το Β αντιλαμβάνεται με ένα παρόμοιο τρόπο το Α και ταυτόσημο αποτέλεσμα.
Τότε λόγω της αλληλεπίδρασης ακόμα και στιγμιαίας, το Α ακτινοβολεί την προσωπική του δύναμη στο Β και αυτό κάνει το ίδιο.
Το προϊόν της ανάμειξης αυτών των δύο είναι μια δευτερεύουσα δύναμη
που ονομάζεται συναίσθημα και αυτή η συναισθηματική αντίδραση θα πυροδοτήσει με την σειρά της περισσότερη αντίληψη.
Όλη η ζωή περιέχει αλληλοσυσχετισμούς και οποιαδήποτε προσωπική δύναμη χάνεται ή αποκτιέται έχει επίδραση πάνω στο όλον, στην παγκόσμια δύναμη.
Τα αποτελέσματα της προσωπικής δύναμης είναι σχετικά μικροσκοπικά αλλά η συνολική δύναμη που παράγεται κάθε δευτερόλεπτο είναι πέρα από κάθε φαντασία και το αποτέλεσμα της απρόβλεπτο και εμείς οι άνθρωποι είμαστε ένα ακέραιο μέρος αυτού του μεγαλειώδους μυστηρίου..
Τα ανθρώπινα όντα δεν είναι μόνο τα φυσικά πλάσματα που πολεμούν για μερικά ψίχουλα κοσμικής ύπαρξης πάνω στην γη αλλά συγχρόνως μαγικά όντα του σύμπαντος που έχουν ένα ένδοξο και απεριόριστο δυναμικό.
Παρ'όλο που η κοινωνική διαμόρφωση και η κοινή κοσμοθεώρηση του ανθρώπου έχουν κρατήσει την ανθρωπότητα στην σκλαβιά της άγνοιας σήμερα ο άνθρωπος είναι έτοιμος να ανακαλύψει , αυτό που πραγματικά είναι.
Ξημερώνει λοιπόν η μέρα που πολλοί άνθρωποι θα ξεκινήσουν την αναζήτηση της αληθινής τους κληρονομιάς στην οποία δεν θα αισθάνονται σκλαβιά και δουλοπρέπεια αλλά ,ελευθερία και μεγαλοπρέπεια.
Από΄την στιγμή που ένας πολεμιστής ανακαλύψει την δύναμη δεν είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος στο έλεος του κόσμου, αλλά προχωρά μπροστά με την εξουσία και την δύναμη ενός ηγέτη.
Η εντολή του αναγνωρίζεται ενστικτωδώς και υπακούεται.
Η ζωτικότητα του παράγει στους γύρω του αίσθηση ελπίδας και συγκίνησης, ενώ οι τολμηρές κινήσεις του καλλιεργούν μια έμπνευση και ένα σεβασμό που κάνουν τον λόγο του να έχει την ισχύ νόμου.
Σε αυτό το σημείο η δύναμη του πολεμιστή είναι τέτοια που τον βοηθά να κάνει
οτιδήποτε θεωρεί σωστό, αλλά είναι η στιγμή που αντιμετωπίζει τις προσκλήσεις του τρίτου φυσικού εχθρού του τη δύναμης.
Τότε πρέπει να κατανοήσει πως εξουσία δεν σημαίνει κυριαρχία στους άλλους, αλλά σημαίνει να είσαι τέλειος κυρίαρχος της γνώσης και να δέχεσαι την ευθύνη της ηγεσίας
σαν ένα καθήκον και με την αίσθηση της λεπτότερης χροιάς του χιούμορ.
Όλη η πραγματική γνώση βασίζεται στις αλήθειες που βρίσκονται στην αλληλεξάρτηση και αλληλοϋποστήριξη της ζωής, κανείς δεν μπορεί να αψηφήσει αυτόν τον παγκόσμιο νόμο και να γίνει δικτάτορας χωρίς να δώσει λόγο για αυτό.
Όλοι είμαστε δάσκαλοι και μαθητές συγχρόνως και ηγέτες και οπαδοί.
Υπάρχουν πάντα εκείνοι που προχωρούν μπροστά και θέτουν τον βηματισμό, αλλά δεν καθορίζει κάποιος την πορεία.
Το Πνεύμα του Ανθρώπου είναι εκείνο, που οδηγεί πραγματικά και το κάθε άτομο είναι απλώς ένα μικροσκοπικό κομμάτι εκείνου του όλου που ονομάζεται Πνεύμα.
Κανένας από εμάς δεν είναι πιο σημαντικός ή λιγότερο από κάποιον άλλον ή άλλο πράγμα στο κόσμο.
Ο άνθρωπος είναι ένα μαγικό ον του σύμπαντος αλλά επίσης και... ένα μυρμήγκι.
Όπως ένα μικρό μυρμήγκι υφίσταται την επίδραση της γνώσης του ανθρώπου ,έτσι και ο άνθρωπος υφίσταται την επίδραση εκείνης της παγκόσμιας ευφυΐας, που την αντιλαμβανόμαστε να εκδηλώνεται στο φυσικό επίπεδο συλλογικά σαν μια οικογένεια ...εντόμων.
Είναι μόνο η περιορισμένη όραση του ανθρώπου που τον κάνει να διαχωρίζει τον εαυτό του από τα πλάσματα του κόσμου.
Οι πολεμιστές στοχεύουν στην ελευθερία τους και την διεκδικούν, αλλά οι περισσότεροι άνθρωπο πιστεύουν ότι εξουσιάζοντας τους άλλους ή κυριαρχώντας... μπορούν να είναι ελεύθεροι.
Όμως ένας δικτάτορας δεν είναι ποτέ ελεύθερος, διότι για να διατηρεί την εξουσία πρέπει να κρατά συνεχώς τους υπηκόους σε έλεγχο και τους εχθρούς στην γωνία.
¨Όπως και όταν αγαπάς κάποιον εγωιστικά, δεν είσαι ελεύθερος γιατί έχεις την εμμονή να διατηρήσεις την σχέση μαζί του..
Έτσι ο πολεμιστής αν δεν αποσπαστεί από τη δύναμη δεν θα μπορέσει ποτέ να είναι ελεύθερος.
Κανένα ον ή πράγμα σε αυτό τον κόσμο δεν μπορεί να διεκδικηθεί σαν προσωπική ιδιοκτησία, διότι υπάρχει μονάχα μια ζωή και ένα πνεύμα που εκδηλώνεται από μυριάδες μορφές και όλα τα πράγματα στο σύμπαν είναι ιδιοκτησία μόνο της ζωής του πνεύματος, που όλοι δανειζόμαστε και δουλεύομε σε οποιαδήποτε ζωή μας.
Αυτό ισχύσει για όλα τα πράγματα της ζωή μας, το ταλέντο μας τα συναισθηματικά και νοητικά μας χαρακτηριστικά, ο πλούτος μας και φυσικά για την δύναμη μας.
Όλα αυτά δεν είναι ιδιοκτησία μας αλλά τα έχουμε δανειστεί και πρέπει να τα χειριστούμε σωστά , αρμονικά και άψογα.
Επομένως αν έχουμε την δύναμη πρέπει να την χρησιμοποιήσουμε με οποιαδήποτε τρόπο θεωρούμε σωστό αλλά δεν έχουμε το δικαίωμα να την καταχραστούμε και να παραβιάσουμε τον παγκόσμιο νόμο.
Όσο ασχολούμαστε με την δύναμη, η ευθύνη να την χειριστούμε άψογα είναι πολύ μεγαλύτερη από την πρόσκληση να μη την έχουμε επειδή ,υπάρχει ο πειρασμός να της παραδοθούμε.
Όταν κάποιος παραδοθεί στην δύναμη καταντά στην πραγματικότητα ένα αξιοθρήνητο πλάσμα, που συνεχώς θα αγωνίζεται να την αυξήσει΄ η να την προφυλάξει και από σύμμαχους.
Η εξουσία γίνεται ένα τρομερό μειονέκτημα.
Η δύναμη είναι φοβερός εχθρός και πρέπει να είναι κανείς εξαιρετικός πολεμιστής για να την νικήσει.
Όταν χάσει την μάχη μετατρέπεται σε δικτάτορα και σιγά σιγά χάνει την αίσθηση ανθρωπιάς και δικαιοσύνης.
Μετά από αυτό το σημείο η δύναμη θα αρχίσει να εξαλείφει την επίγνωση του ανθρώπου και θα τον καταντήσει παραμορφωμένη καρικατούρα, ένα κέλυφος μιας αχρείας διαφθοράς, εξαντλημένο και απάνθρωπο.
Ελάχιστοι άνθρωποι σταματούν να σκεφθούν, όταν την αποκτήσουν, ότι δεν είναι ποτέ δική τους.
Το να έχεις την δύναμη και εν τούτοις να είσαι ελεύθερος από αυτήν είναι μια έννοια που υπερβαίνει την απλή λογική..
Όμως όταν ο πολεμιστής, ελέγξει την δύναμη του ανυψώνεται πάνω από αυτήν για να γίνει αβλαβής και ταπεινός, αλλά αήττητος με κάθε άποψη.
Αυτοί οι πολεμιστές θα συναντήσουν τους συνάνθρώπους τους στην μέση
της τρέλας του ονείρου τους και θα τους αγκαλιάσουν όλους και όλα χωρίς κανένα φόβο και χωρίς προσδοκία αλλά με πραγματική σεμνότητα και ταπεινότητα.
Η αληθινή ταπεινότητα δεν είναι μια αίσθηση δουλοπρέπειας αλλά μια αυθόρμητη πράξη της καρδιάς γεννημένη από την ευφυή αναγνώριση της αλληλεξάρτησης της ζωής.
Ο Οδυσσέας έρχεται αντιμέτωπος με την δύναμη στο νησί της Καλυψούς.
Μετά τις γνώσεις που διέθετε μετά την επιστροφή από τον Άδη, ξεπερνώντας κάθε ίχνος φόβου και κατακτώντας την διαύγεια ακούγοντας τις σειρήνες, δεμένος στο κατάρτι, δέχεται την δελεαστική πρόταση της 'κρυμμένης'θεάς, που του προσφέρει την εξουσία του κόσμου.
Όμως ο πολυμήχανος βασιλιάς δεν... ενδίδει. ..!
Προτιμά να συνεχίσει το ταξίδι για την αγαπημένη του Ιθάκη, στοχεύοντας στην ολότητα του εαυτού και αρνούμενος την θέση του Σηθ.
Γιατί η γνωριμία και η ολοκλήρωση του εαυτού είναι η πιο σημαντική πράξη ενός ανθρώπου και η έλλειψη αυτογνωσίας ,η πιο ανήθικη ...;
Η δύναμη και η ευφυΐα της διαύγειας δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν σωστά, άψογα και δίκαια από κανένα άνθρωπο που δεν έχει γνωρίσει και δεν έχει γίνει κυρίαρχος του εαυτού του.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
4...... ΤΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
.
Το τέλος του δρόμου και ενός ...ταξιδιού!
Παρ'όλο που κάποιοι άνθρωποι δεν θα αγωνιστούν ποτέ, με την διαύγεια και την δύναμη, σίγουρα θα αντιμετωπίσουν τον φόβο και τα γηρατειά, αφού είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής.
Τα γηρατειά του πολεμιστή όμως δεν είναι η ίδια εμπειρία με τα γηρατειά ενός μέσου ανθρώπου.
Αφού ο πολεμιστής κατακτήσει τον φόβο, βάλει την διαύγεια στην σωστή προοπτική της νικήσει την δύναμη, θέτοντας την σε έλεγχο, φθάνει σε ένα σταυροδρόμι, που είναι ο τέταρτος φυσικός εχθρός του και αφορά τα γηρατειά.
Είναι και η τελευταία πρόκληση και επιλογή που θα κάνει.
Τα γηρατειά είναι ένα σταυροδρόμι, με την έννοια ότι είναι το σημείο στο οποίο διασταυρώνονται δύο δυνάμεις σε ορθή γωνία.
Η μια δύναμη είναι ο διαρκής πειρασμός για ανάπαυση, να τα παρατήσεις και η άλλη είναι η αποφασιστικότητα να συνεχίσεις.
Εάν παραδοθεί στον πειρασμό για ανάπαυση, τα γηρατειά θα τον αποσυνδέσουν από την προσωπική του δύναμη και πριν περάσει πολύς καιρός θα γίνει τόσο αδύναμος όσο και ο οποιαδήποτε μέσος άνθρωπος στα γηρατειά του.
Εάν από την άλλη πλευρά καταπολεμήσει τον πειρασμό να αναπαυτεί επιτελεί ένα θαύμα και προκαλεί μετατόπιση 90 μοιρών, στην συνείδηση του, που τον βοηθά να εισέλθει σε εκείνη την κατάσταση που λέγεται το τελικό ταξίδι του πολεμιστή.
Ο πολεμιστής είναι ένας άνθρωπος που έχει ακολουθήσει πιστά την καρδιά του, στον δρόμο για την αληθινή γνώση και δύναμη, τα οποία, όταν τα αποκτά ΄φθάνει και στο τέλος του ταξιδιού του.
Η ιδέα της συνταξιοδότησης είναι ένας τρομερός πειρασμός για κάποιον, που έχει ζήσει στην κόψη του ξυραφιού και ήρθε η ώρα να απολαύσει τα επιτεύγματα του.
Όμως , αυτά είναι μια πολυτέλεια που δεν μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό του.
Αν το κάνει την ίδια στιγμή του θριάμβου του τα γηρατειά θα του στερήσουν όλα όσα έχει αποκτήσει στις μάχες του.
Έτσι χωρίς να το συνειδητοποιεί, θα αρχίσει να γίνεται οκνηρός και απρόσεχτος.
Χάνοντας την εγρήγορση του θα ανακαλύψει ότι έχει γίνει ένας αδύναμος γέρος.
Τα γηρατειά είναι ένας θανάσιμος εχθρός και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως και οι προηγούμενοι.
Να κυλήσει μαζί τους χωρίς ...να παραδοθεί.
Με αυτόν τον τρόπο προκαλεί ένα παράξενο φαινόμενο.
Χωρίς να παρεμβαίνει στην φυσική διαδικασία της γήρανσης, η ζωτικότητα του είναι τέτοια που επιβραδύνει την διαδικασία, σε τέτοιο βαθμό που να φαίνεται αγέραστος και μπαίνει στην φάση της μετατόπισης των 90 μοιρών.
Το ψυχολογικό αποτέλεσμα αυτής της μετατόπισης, είναι γνωστό σαν το τελικό ταξίδι του πολεμιστή, αρχίζοντας μια πλήρη ανακεφαλαίωση ,με την προοπτική της νέας του συνείδησης, παίζοντας ένα ενεργό ρόλο στην διαμόρφωση του πεπρωμένου του.
Η μετατόπιση δεν ακυρώνει το αποτέλεσμα των γηρατειών στο σώμα αλλά βοηθά τους πολεμιστές να διατηρήσουν τον έλεγχο των ικανοτήτων τους, την γνώση, την νηφαλιότητα και την διαύγεια μέχρι την στιγμή του θανάτου τους και ακόμη... παραπέρα.
Ο πολεμιστής δεν ενδιαφέρεται για την νίκη ή την ήττα ,αλλά, για την χαρά
να δίνει την μάχη του με άψογο τρόπο.
Όταν φθάνει στη Ιθάκη, ο Οδυσσέας, είναι στην μέση ηλικία.
Και αντιμετωπίζει μια κατάσταση περίπου σαν την σημερινή, τόσο απελπιστική ...;
Οι κρόταφοι γκριζάρουν και οι ρυτίδες ,εμφανείς στο πρόσωπο του, τα γηρατειά είναι μπροστά του πια και διαγράφεται η πιο δύσκολη μάχη που θα δώσει, κάποιος που έχει περάσει ήδη πολλά και ...; απ'όλα.
Αυτός, που δεν ενέδωσε σε μια θεά, που του προσφέρει την θέση του κυρίαρχου του κόσμου, αυτός, που πήγε στον Άδη και γύρισε ζωντανός, αυτός που αρνήθηκε τον Έρωτα μια νεαρής δροσερής Ναυσικά και την γλυκειά ξεκούραση στους φίλους, βρίσκεται τώρα αντιμέτωπος με μια αδιέξοδη ...;κατάσταση.
Το παλάτι υπό κατάληψη, το σπίτι του Ανθρώπου ένα πλιάτσικο παντού, η γη καμένη.
Τα δέντρα κομμένα, το νερό βρώμικο, ο αέρας δηλητηριασμένος, οι μνηστήρες στρωμένοι στο τραπέζι να εξαντλούν και τα τελευταία αποθέματα, αδιάντροπα.
Ο λαός φτωχός αδιάφορος παραιτημένος, εξαθλιωμένος.
Ο Αντίνοος στην καρέκλα της θρησκευτικής εξουσίας, λαίμαργος, αλαζών, υποκριτής και φαρισαίος,κοιλαράς και αντι-νοικός.
Ο Ευρύμαχος, στην θέση της πολιτικής εξουσίας να ανοίγει κερδοσκοπικούς πολέμους
και τις μάχες εντυπώσεων, μιας άσκοπης, αποπροσανατολιστικής φλυαρίας παραθύρων, διεφθαρμένος, άπληστος, ξεδιάντροπος και ευτραφής.
Οι γυναίκες, Μελάνθες, στους καναπέδες τους , να τους κάνουν τα χατίρια, υποκύπτοντας
... για ένα κομμάτι ψωμί.
Οι Μελάνθιοι, να πουλάν εκδουλεύσεις με το ...;. αζημίωτο.
Οι δούλοι να πηγαινοέρχονται γλύφοντας ένα κοκαλάκι και αυτοί και προσκυνώντας συνεχώς για καμιά θεσούλα, στο δημόσιο ή στον... παράδεισο.
Τα περήφανα γηρατειά, της Ευρύκλειας, σε εξαθλίωση, αγανακτισμένα.
Κάποιοι σοφοί γέροντες, Εύμαιοι, σε απομακρυσμένες κορυφές, απομονωμένοι με το κοπάδι τους, βυθισμένοι σε μεγάλη λύπη.
Η Πηνελόπη μακρινή υπόθεση, απρόσιτη, αμφίβολη ...;
Ο Τηλέμαχος στο έλεος της μόλυνσης των ακάλεστων ...; Σμιθ, αβέβαιος, ανασφαλής, αθώος,
ανυπεράσπιστος και η νεολαία να αφανίζεται, να εξοντώνεται στις καφετέριες, στις ουσίες, στην παραπαιδεία και στην ανεργία.
Και τα γηρατειά πια μπροστά του να είναι πια ο χειρότερος εχθρός του
και οι μνηστήρες πολυπληθέστατοι, και σε θέσεις εξουσίας όλοι τους, με μεγάλες κοιλιές και αχόρταγα στομάχια.... σε ένα ατέλειωτο φαγοπότι σκανδάλων.
Να κάνουν τους ανθρώπους να γεράζουν γρήγορα, αφού τους κλέβουν, τους διαβρώνουν, τους απομυζούν, τους μολύνουν, με την αρπακτική, άπληστη και διαστροφική παρανοική "λογική τους".
Από πού θα αντλήσει δύναμη και κουράγιο, να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση;
Τι μπορεί να κάνει ένας πολεμιστής σαν τον Οδυσσέα;
Ποιόν θα μπορούσε να εμπιστευθεί ;
Η οργή ανεβαίνει στο μέτωπο του.
Ότι αγαπά, το βλέπει, να προσβάλλεται, να καταστρατηγείται, να χλευάζεται,
να λεηλατείται, να εξοντώνεται, η θλίψη του είναι απέραντη, για αυτή την κατάντια του ανθρώπου.
Όμως ο μεγάλος εξερευνητής και λάτρης της γνώσης δεν μπορεί ποτέ να δηλώσει ανάπαυση, συμβιβασμό ή παραίτηση, και η λέξη "αδύνατον", δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο του.
Την νύχτα που περνάει στο παλάτι , κάτω από μια προβιά, κάνει την μετατόπιση και την ανακεφαλαίωση της ζωής του και περνάει σε άλλη προσοχή και σε μια δεύτερη «κάθετη» μεταμορφωμένη Νεότητα.
Ο μεγαλύτερος πολεμιστής του κόσμου, θα φτιάξει το σχέδιο ακόμα και με αυτές τις συνθήκες και θα δώσει την τελευταία του μάχη.
Έτσι θα γεράσει με αξιοπρέπεια, κοντά σε ότι αγάπησε πολύ και δεν ξέχασε ποτέ
...; σαν ένα ολοκληρωμένο τέλειο ον, στον τελικό προορισμό του.
Όταν φθάνει ο Οδυσσέας στην Ιθάκη, η ψυχή του είναι ανέγγιχτη, δεν την πρόδωσε, δεν την απαρνήθηκε ποτέ.
Η καρδιά του, καθαρή σαν του γιου του Τηλέμαχου, που τον κουβαλά μαζί του, μέσα του,
το βλέμμα του, λαμπερό, νεανικό, παρ'όλες τις ρυτίδες και το πνεύμα, όρθιο, σπινθηροβόλο, αγέρωχο, απροσκύνητο, αδάμαστο.
Και... είναι αυτό το πνεύμα του πολεμιστή ,
που θα του δώσει το θάρρος και την έμπνευση, να δώσει την τελευταία μάχη της ζωή του περήφανα, ακατάβλητα και με την αξεπέραστη ευφυΐα και δύναμη ενός μεγάλου στρατηγού, ...;.μαζί με αυτούς, που έχουν απομείνει και είναι σαν και ...; αυτόν
φτιαγμένοι από την ίδια πάστα των πολεμιστών ...;και των Ανθρώπων.
Ποιοι είναι αυτοί, που μένουν κοντά του,
σε αυτή την τελευταία μάχη ...; ενός πολεμιστή?
Δωσε τις μαχες σου με συνειδητοτητα, διαρκεια, σοφια και πανω απ'ολα με πολλη αγαπη για ολα τα πλασματα του συμπαντος.Η δυναμη σου θα ενωθει με αυτη ολων των αλλων πολεμιστων και θα επιδρασει στην αλλαγη της πορειας της ζωης αυτου του ταλαιπωρημενου πλανητη.
Με πολλη αγαπη....
Καποιος μαθητευομενος πολεμιστης.ΧΧΧ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)