Αφωνία

Αφωνία, συνοδός αφασίας. Τουτέστιν ούτε ως κραυγή χειμαζομένων η ποίησή μας. Ούτε ως προστασία η αφασία μας. Εμείς του ‘όλα ή τίποτα’ κινδυνεύουμε να τα χάσουμε όλα, ολωσδιόλου. Επικαλούμαι τις αρχαίες πεποιθήσεις μου που ακόμη συνομολογώ, αλλά δε με βοηθούν. Επικαλούμαι τον ληστή στο σταυρό, των εκ δεξιών, αλλά αισθάνομαι ως ο εξ αριστερών. Επικαλούμαι την Οσία Μαρία την Αιγυπτία, την πόρνη, καμία τύχη. Επικαλούμαι τον Δαυίδ, καμιά συντριβή. Επικαλούμαι τον άνθρωπο, έχω πάψει από καιρό να είμαι. Δεν τολμώ να επικαλεστώ το Θεό, γιατί ως τι, ως ποιος αλήθεια θα το κάνω; Και πώς να επικαλεστώ οτιδήποτε, πιο πολύ από ποτέ ο κανένας;