Την Ιθάκη απαστράπτουσα αντικρίσαμε, χαρήκαμε .
Του ταξιδιού το πλοίο εγκαταλείψαμε με βιάση.
Δίχως τύψεις, το όνειρο ανυποψίαστοι χάσαμε.
Αλίμονο!
¨Όλα γύρω μας, άλλαξαν ευθύς
μορφές, ρυθμούς και χρώματα
κι εμείς φυγομαχούμε ακόμα
πιασμένοι στα δίχτυα της απάτης.
Δεν είμαστε ίδιοι πια
Κι ο ήλιος της αλήθεια
Κρυμμένος πίσω απ’ τα βουνά
…………………………………………
.Τι κρίμα !Εσύ στην ομίχλη κι εγώ στην ερημιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου