Εδώ θα παλέψεις

Ποιόν ακριβό διάπλου
έγραψε στο σώμα μου η σελήνη
η μυστική η σκοτεινή σελήνη
κι ατμίσθηκαν όλοι μου οι πόθοι
κι έγιναν σύγνεφο
κι έχυσαν στο κόσμο σκοτεινή βροχή;
Κι ατμίσθηκαν μαζί τους όλες οι εκπλήξεις μου
οι ποτισμένες στα πιο μυρωδικά ακρογιάλια
με αρμυρό κρασί
κι έπεσαν σε γη άγονη
και δεν έδωκαν
ούτε τριάκοντα.
Κι έχυσα τα δάκρυά μου
απ' το πλήθος των αγκαθιών μου τρυπημένος
σ' ένα δοχείο ένα κιούπι.
Είπα: Αν πιείς απ' αυτό Αριάδνη
μπορεί και να πεθάνεις
η ακόμη χειρότερα να ξεχάσεις
τον Θησέα το σχοινί και το τέρας.
Οιμωγές εκλεκτές αλάλαξαν πανταχόθεν
είχαν έρθει οι μνήστορες του Άδη
κι απαιτούσαν τον οβολό τους
πριν κρημνιστούν πάλι στο σκότος.
Και ικέτεψα το φως
και εχρειάσθη κόπος
και ανέδυσα τα χέρια μου απ’ το κουφάρι
και ύψωσα ψηλά σαν ιστία κομματιασμένα.
Δώρισέ μου το φως, είπα
γονατιστός, αθέλητα πένθιμος.
Κι ήταν η φωταγωγία του τέτοια
που με ξανάφερε στον κόσμο
μαζί με μια φωνή.
Εδώ θα παλέψεις είπε
είναι οι χρόνοι το χωράφι σου
σπείρε και θέρισε.
Και εκτινάχτηκα μες στο δωμάτιό μου
πάνω στην καρέκλα μου
με το στυλό και το τετράδιο ανοιχτό.