Η εικόνα του φιλοσόφου

Χιόνι αδιάστατο στο πετρωμένο κεφάλι
Στις κόχες πολλές σταλαγματιές
και η γραμμή του στόματος σφιγμένη.
Κάποτε χαμογελούσε, ένας θνητός του περασμένου αιώνα
που τιμήθηκε μ' αυτήν την χοντροφτιαγμένη προτομή.
Στο πάρκο η πέτρα στεκόταν αμετάβολη στη χειμερινή κακοκαιρία
όπως όλες οι πέτρες όλων των αιώνων.


Μ' αρέσει να συχνάζω στα αγάλματα
όπως κι ανάμεσα στο πλήθος.
Αν σταθείς τυχερός θα συναντήσεις κάποτε εκεί
έναν άγιο ή ένα σοφό.
Μια φορά είδα την προτομή του Σωκράτη
σ' ένα βιβλίο ιστορίας.
Έκτοτε η λάμψη του μ' ακολουθεί.
Έχεις την εντύπωση ότι είναι
ό.τι περισσότερο μπορεί να βρεθεί σ' έναν άνθρωπο
αποτυπωμένο με τέχνη στο σκληρό εκμαγείο.
Το μαρμαρωμένο φως της σοφίας
η μορφοποιημένη αίγλη της έκστασης.
Αυτό το πρόσωπο που ‘λέγαν άσχημο
μου φανέρωσε όλη την ομορφιά.
Και φαίνεται πως αυτό το στιγμιότυπο
στο γύρισμα δυο σελίδων άρκεσε
για να φυλάξει ολόκληρη την μοναδικότητα ενός κόσμου.
Και έκτοτε δεν το ξανακοίταξα.