η υπόσχεση

Δυο κλωνιά βασιλικού δεν αρκούν να ευωδιάσει η ζωή μας.
Τέτοιες στιγμές θα ‘πρεπε να ‘ναι η ζωή μας
όχι μια θολή διάρκεια.
Κάθισες μαζί με τούς υποκριτές
και μοιράστηκες το ψωμί τους.
Κι έπειτα ζήτησες τα στήθη της μέρας
παίρνοντας στο κατόπι ένα παιδί.
Έθρεψα με πολλή απερισκεψία λύκους
λίγα πετράδια μαρτυρούν τη δική σας αγάπη
φεγγίζουν στη νύχτα οδηγοί.
Τόσο τετριμμένη γίνηκε η ζωή μας
αρρώστησε το πέλαγος σ' ένα κουτάλι.
Καιρός του ‘δίνειν’ και καιρός να πετάξεις.
Ναι αυτά τα δυο κλωνιά βασιλικού
το θλιμμένο τραγούδι, οι φωνές των φίλων
οι στίχοι και τούτα τα μεγάλα χέρια
που μπορούν ν' αδράξουν οτιδήποτε
πάνω απ' το κύμα με ακριβοδίκαιη αφή.
Η στοργή, ο ερωτευμένος μαργαρίτης τα δάχτυλα
'Θα υπάρξω' μια παλιά υπόσχεση.